Η σελίδα αυτή είναι αφιερωμένη στα «Κείμενα των Πυραμίδων». Αν δεν έχεις ακούσει ούτε μία φορά, ούτε μία λέξη για αυτά, υπάρχουν συγκεκριμένοι λόγοι, που όμως δεν μπορούν να αναλυθούν εντός της σύντομης παρούσας περίληψης. Ούτε ασφαλώς μπορεί να προσδοκεί ο αναγνώστης να βρει μία πλήρη ανάλυση του θέματος, εντός αυτής.

Το μεγαλύτερο μέρος της αρχαίας αιγυπτιακής γραμματείας συνδέεται με τη ‘μεταθανάτια’ ζωή. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι ‘πάτησαν’, όπως και οι Έλληνες των Ομηρικών Επών, για να ξεκινήσουν το έργο τους, σε κείμενα των οποίων την προέλευση σαφέστατα αγνοούσαν.

Τα κείμενα αυτά είναι γνωστά στην επιστημονική κοινότητα ως «Κείμενα των Πυραμίδων», και η ύπαρξη τους, όπως και η ύπαρξη του πλατώματος της Γκίζας, γελοιοποιούν το κατεστημένο. Μετρημένοι στα δάκτυλα τους ενός χεριού είναι οι σύγχρονοι καθηγητάδες και ερευνητές, που τολμούν να τα ακουμπήσουν. Όσοι δε το αποτόλμησαν στο παρελθόν, το μόνο που πέτυχαν με το έργο τους ήταν το να προσφέρουν γέλιο στους σύγχρονους ερευνητές.

Η αλληγορική γλώσσα των «Pyramid Texts», αποτελεί την αρχαιότερη μορφή των παρομοιώσειων (όπως τα πχ), που βοηθούν τους αδαείς να αντιληφθούν κάποια βασικά πεδία γνώσεων.
Όταν οι αλληγορίες μένουν ανερμήνευτες και κατά συνέπεια αμετάφραστες από τους καθηγητάδες, αρχίζει να δημιουργείται το μυστήριο, και όταν αρχίζει το μυστήριο πολλαπλασιάζονται οι «αυθεντίες», που είναι, κατά περίεργο τρόπο, όλες τους «συστημικές». Σύγχρονο πχ, την εποχή των μνημονίων, αποτελούν οι καθηγητάδες, που το 2010 έβλεπαν το μνημόνιο ως αναγκαίο για την μείωση του χρέους.

Όταν στην αλληγορική γλώσσα των «Pyramid Texts» ο ορίζοντας του αστρονομικού παρατηρητή της αρχαιότητας, χαρακτηρίζεται ως κούπα, και οι καθηγητάδες το αφήνουν ανερμήνευτο,
τότε εύκολα τα κείμενα αποκτούν κεφάλαιο με τίτλο «Cannibal Hymn», αντί του ορθού, που θα ήταν «άλλη μία ημέρα που ο ήλιος εκτελεί την ρουτίνα του», εντός της οποίας μπαίνουν στην κούπα του «Cannibal Ήλιου» οι αστερισμοί που «τεμαχίστηκαν» από την εμφάνισή του στον Ορίζοντα,
και ακόμα πιο εύκολα προκύπτει η «ΑΝΑΣΤΑΣΗ» των αστερισμών που ήταν άκρως απαραίτητη στην Αιγυπτιακή Αρχαιότητα, για τον υπολογισμό των εποχών του έτους.

Ασφαλώς η «ΑΝΑΣΤΑΣΗ» των αστερισμών, σε σύντομο χρονικό διάστημα, «οδήγησε» κατά σειρά στην μεταθανάτια ζωή του φαραώ, στον εκδημοκρατισμό της μεταθανάτιας ζωής στους ευγενείς που είχαν τα φράγκα να την «αγοράζουν», και σύντομα εξελίχθηκε σε αυτό που αποτελεί το μόνο κοινό όλων των θρησκειών την «ΑΝΑΣΤΑΣΗ» των νεκρών, που αγνοεί ο ΛΟΓΟΣ.
Ματθ 8.22 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ἀκολούθει μοι, καὶ ἄφες τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκρούς (Αλλά ο Ιησούς του λέει: «Ακολούθα με και άφησε τους νεκρούς να θάψουν τους δικούς τους νεκρούς»).
Ματθ 22.32 … οὐκ ἔστιν ὁ Θεὸς Θεὸς νεκρῶν, ἀλλὰ ζώντων (… Δεν είναι Θεός νεκρών, αλλά ζωντανών»).

Αν από την μικρή αυτή περίληψη δεν καταλάβατε, το γιατί δεν είχατε ακούσει ούτε μία φορά, ούτε μία λέξη για τα «Κείμενα των Πυραμίδων», τότε κατά την ρήση του ΛΟΓΟΥ δεν θα το καταλάβετε ΠΟΤΕ, αφού
Μαρκ 4.11 – 4.12 … ἐκείνοις δὲ τοῖς ἔξω ἐν παραβολαῖς τὰ πάντα γίνεται, ἵνα βλέποντες βλέπωσι καὶ μὴ ἴδωσι, καὶ ἀκούοντες ἀκούωσι καὶ μὴ συνιῶσι … (… Αλλά σ’ εκείνους, τους έξω, τα πάντα γίνονται με παραβολές, για να βλέπουν συνεχώς αλλά να μη δουν, και ν’ ακούν συνεχώς αλλά να μην καταλαβαίνουν … )