Πηγή greek-language/ancient_greek/Πλάτων_Πολιτεία
Πολιτεία Βιβλίο Α [327a – 354c]
Πολιτεία Βιβλίο Β [357a – 383c]
Πολιτεία Βιβλίο Γ [386a – 417b]
Πολιτεία Βιβλίο Δ [419a – 445e]
Πολιτεία Βιβλίο Ε [449a – 480a]
Πολιτεία Βιβλίο ΣΤ [484a – 511e]
Πολιτεία Βιβλίο Ζ [514a – 541b]
Πολιτεία Βιβλίο H [543a – 569c]
Πολιτεία Βιβλίο Θ [571a – 592b]
Πολιτεία Βιβλίο Ι [595a – 621d]
Ο Πλάτων ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος από την Αθήνα, ο πιο γνωστός μαθητής του Σωκράτη και δάσκαλος του Αριστοτέλη.
Πληροφορίες για τη ζωή του Πλάτωνα αντλούμε κυρίως από αρχαίες βιογραφίες. Σημαντικότερες θεωρούνται εκείνες του Απουλήιου (De platone et eius dogmate, 2ος αι. μ.Χ.), του Διογένη Λαέρτιου (Βίοι καὶ γνῶμαι τῶν ἐν φιλοσοφίᾳ εὐδοκιμησάντων) και του Ολυμπιόδωρου (Βίος Πλάτωνος, 6ος αι. μ.Χ.). Όπως παραδίδεται από τη βιογραφική παράδοση, γεννήθηκε το 427 π.Χ. στην Αθήνα ή, κατά τον Διογένη, στην Αίγινα. Καταγόταν από εύπορη αριστοκρατική αθηναϊκή οικογένεια. Πατέρας του ήταν ο Αρίστων, από το γένος του βασιλιά Κόδρου, και μητέρα του η Περικτιόνη, η οποία ήταν αδερφή του Χαρμίδη, ενός από τους Τριάκοντα τυράννους, και ανιψιά του Κριτία, επίσης μέλος των Τριάκοντα, με καταγωγή από το γένος του νομοθέτη Σόλωνος. Αδέρφια του ήταν οι Αδείμαντος και Γλαύκων. Το πρώτο του όνομα ήταν Αριστοκλής, αλλά αργότερα ονομάστηκε Πλάτων επειδή είχε ευρύ στέρνο και πλατύ μέτωπο. Όταν ο πατέρας του πέθανε, η Περικτιόνη παντρεύτηκε το θείο της, Πυριλάμπη, ο οποίος συνδεόταν φιλικά με τον Περικλή. Ο Πλάτων γνώρισε τον Σωκράτη σε ηλικία 20 ετών και έμεινε κοντά του μέχρι τον θάνατό του το 399 πΧ.
Ίδρυσε τη φιλοσοφική σχολή του, την Ακαδημία (περ. 387 πΧ).
Πηγή https://el.wikipedia.org/wiki/Πλάτων
Τον άκρατο οίνο που πότισε ο “φιλόσοφος” Πλάτων τους “Έλληνες” επισημαίνει στο βιβλίο του, The Sirius Mystery, ο Robert Temple …
Ο πλατωνικός διάλογος Τίμαιος είναι σίγουρα ο πιο δύσκολος καi πιο παράξενος aπ’ όσους έγραψε ο ίδιος (η Επινομίς είναι πιο παράξενη αλλά φαίνεται πώς γράφτηκε από το μαθητή του Πλάτωνα, τον Φίλιππο τον Οπιούντα). Ας εξετάσουμε μερικές παρατηρήσεις του George Sarton, σχετικά με το παράδοξο αυτό έργο : «Ο Τίμαιος περιέχει περισσότερα ανατολίτικα παραμύθια παρά ελληνική σοφία». «Οι αστρολογικές κουταμάρες που τόσο κακό έκαναν στο δυτικό κόσμο καί που ακόμα δηλητηριάζουν τους ελαφρόμυαλους προέρχονται από τον Τίμαιο. Ενώ η αστρολογία του Πλάτωνα δεν ήταν παρά απαύγασμα της βαβυλωνιακής. Γιά ν’ αποδώσουμε δικαιοσύνη στον Πλάτωνα, πρέπει να προσθέσουμε πως η αστρολογία του παρέμεινε αγνή και πνευματική χωρίς να διαφθαρεί σε ψευτοχρησμούς καί φτηνομαντείες». «Η επιρροή του Τίμαιου στα μεταγενέστερα χρόνια ήταν τεράστια και, βασικά, επίβουλη». «Πολλοί μελετητές εξαπατήθηκαν και παραδέχτηκαν τις φαντασιώσεις αυτού του βιβλίου σαν να ’ταν αλήθειες. Το λάθος αυτό εμπόδισε την πρόοδο της επιστήμης. Και μέχρι σήμερα ο Τίμαιος είναι πηγή σκοταδισμού καί δεισιδαιμονίας».
Γιατί τα λέει αυτά ο George Sarton ;
Τίμαιος βιβλίο Α
Ότε ήκουσε ταύτα ο Σόλων, είπεν ότι εθαύμασε και ότι έλαβε πασαν προθυμίαν παρακαλών τους ιερείς να τω διηγηθώσιν ακριβώς και κατά σειράν τα αφορώντα εις τους παλαιούς συμπολίτας του. Και ο ιερεύς απεκρίθη: Δέν έχω λόγον να αρνηθώ, ω Σόλων, αλλά χάριν σου και της πόλεώς σου θα ομιλήσω, μάλιστα δε και χάριν της θεάς, ήτις και την πόλιν υμών και την ιδικήν μας έλαβε και έθρεψε και επαίδευσε, πρότερον όμως την ιδικήν σας κατά χίλια έτη, λαβούσα το σπέρμα υμών εκ της Γης και του Ηφαίστου, ύστερον δε ταύτην την ιδικήν μας. Περί ταύτης της ιδρύσεως της πόλεως ημών εις τας ιεράς ημών βίβλους είναι γεγραμμένος ο αριθμός οκτώ χιλιάδων ετών.
Αλλά περί των συμπολιτών σου, οίτινες υπήρξαν προ εννέα χιλιάδων ετών, θα σοι φανερώσω συντόμως και τους νόμους αυτών και εκ των έργων των εκείνο, όπερ έπραξαν κάλλιστον πάντων.
Νόμοι και Επινομίς βιβλίο Β
Είναι θαύμα και μόνον να το ακούσης. Δηλαδή, καθώς φαίνεται, κάποτε τον παλαιόν καιρόν έγινε γνωστός εις αυτούς αυτός ο λόγος, τον οποίον ημείς τόρα λέγομεν, ότι πρέπει καλά σχήματα και καλάς μελωδίας να μεταχειρίζωνται εις τας συνηθείας των οι νέοι των πόλεων. Αφού δε ώρισαν ποία και ποίου είδους είναι αυτά, τα εξέθεσαν ως υποδείγματα εις τους ναούς, και έξω από αυτά δεν επετρέπετο ούτε εις τους ζωγράφους ούτε εις τους άλλους, όσοι παράγουν οποιαδήποτε σχήματα, να καινοτομούν, ούτε να επινοούν κάποια άλλα διαφορετικά από τα πάτρια, ούτε και τόρα επιτρέπεται ούτε εις αυτά ούτε εις όλην την μουσικήν. Αν δε υπολογίσης θα εύρης εις εκείνο το μέρος ζωγραφισμένα και χυμένα σχήματα προ δέκα χιλιάδων ετών, και όχι με ανακρίβειαν δέκα χιλιάδων αλλά πραγματικώς, τα οποία από όσα κατεσκευάσθησαν σήμερον δεν είναι ούτε εις τίποτε ωραιότερα ούτε χειρότερα, αλλά με την ιδίαν τέχνην καμωμένα.
ΥΓ
Τους ψευτοχρησμούς καί φτηνομαντείες του πλατωνικού τίμαιου συμπλήρωσαν μεταγενέστερα οι συνεχιστές της “φιλοσοφικής” του σχολής με την νεοπλατωνική θεωρία …